“Wil je op ons evenement komen spreken? Het gaat niet zozeer om de inhoud, maar we zoeken nog een vrouw in de line-up en we dachten aan jou.” Ik krijg regelmatig deze vraag. Het maakt pijnlijk duidelijk dat de gelijkheid tussen mannen en vrouwen nog ver weg is, ook in een ‘geëmancipeerd’ land als Nederland.

Begrijp me niet verkeerd: ik vind het belangrijk dat teams en line-ups diverser worden. En als ik daar als vrouw een bijdrage aan kan leveren, dan doe ik dat graag. Dus ja, ik kom met alle liefde opdraven om jouw line-up een feminieme touch te geven. Daar heb ik op zich weinig moeite mee. Maar waar ik soms wel moeite mee heb, is de motivatie achter de vraag. Als vrouw op het podium heb ik iets in te brengen: een eigen perspectief, mijn persoonlijke skills, kennis en ervaringen. Ik ben daarmee een inhoudelijke aanvulling op de mannen die datzelfde podium betreden. Maar met bovenstaande vraagstelling is het soms alsof ik – of een andere vrouw – alleen gevraagd wordt vanwege dat gewenste diverse plaatje. Dat reduceert ons tot niets meer dan een verschijning met borsten. En dat lijkt me niet de bedoeling.

Na zo’n presentatie krijg ik – uitsluitend van mannen – ook regelmatig de feedback: “Je verhaal was nog interessant ook!” Het is vast als compliment bedoeld, maar zo voelt het niet. Het voelt alsof er van een vrouw blijkbaar verwacht wordt dat je een niet al te boeiend verhaal kunt vertellen. Het stoort mij dat we in een geëmancipeerd land als Nederland en met een horecabranche waar 40% van de ondernemers vrouw is, vrouwen ook in de foodwereld blijkbaar dus soms nog steeds zien als verschijningen die je event komen ‘opleuken’, maar die verder weinig inhoud hebben.

Na een presentatie krijg ik regelmatig de feedback: "Je verhaal was nog interessant ook!"

Diversiteit en inclusie is wat dat betreft in onze foodservicebranche soms nog ver te zoeken. En dat terwijl we juist dat onderwerp in het Food Inspiration Trend- & Transitierapport 2024 beschrijven als een van de belangrijkste thema’s voor de komende jaren. Uit meerdere onderzoeken blijkt namelijk dat diverse teams leiden tot betere resultaten. Bovendien geven – met name jonge – mensen aan dat ze liever willen werken bij bedrijven waarin de directie divers is en waarin aandacht is voor het thema in het hele bedrijf.

Diversiteitsbeleid binnen foodbedrijven

27% van de Nederlandse organisaties heeft tegenwoordig al een diversiteits- en inclusiebeleid, ook meerdere foodbedrijven, aldus Berenschot. De overheid, multinationals en impactbedrijven lopen daarin voorp. Zo werkt multinational Coca-Cola samen met vrouwennetwerk WOMEN Inc om een aantrekkelijkere werkgever te worden voor vrouwen. Volgens het bedrijf schijnt deze samenwerking licht op blinde vlekken, waardoor de organisatie bewust kan werken aan een gebalanceerdere samenstelling van het team. Ook Unilever wil graag een voorbeeldrol vervullen op het gebied van Diversity, Equity & Inclusion (DEI). Medewerkers leren over het belang van psychologische veiligheid en hoe je dat kunt koesteren. Er zijn workshops rond het thema psychological safety en er is aandacht voor het omgaan met onbewuste vooroordelen. Op de werkvloer is sprake van een gender balanced workforce.

Wat mij betreft mooie voorbeelden van foodbedrijven die op een positieve manier een diversiteit binnen bevorderen, zonder dat het voelt als positieve discriminatie. Deze bedrijven waarderen mensen namelijk om wie ze zijn, om hun inhoud, hun motivatie en om de manier waarop ze complementair zijn ten opzichte van elkaar, en niet vanwege hun geslacht (of geaardheid, of huidskleur, of …). Achter ieder uiterlijk zit namelijk een persoon, met inhoud.

Neem een voorbeeld aan Prinses carnaval

Ook kunnen we op het gebied van diversiteit een voorbeeld nemen aan de Eindhovenaren, die voor de carnaval van afgelopen weekend – tegen de traditie in – een vrouwelijke Prins carnaval kozen. Een Prinses dus. Zonder dat er jarenange woke-debatten, demonstraties of excuus-vrouw-gesprekken aan vooraf gingen. Maar gewoon, omdat de tijd rijp was en omdat de commissie het er unaniem over eens was dat deze persoon geknipt was voor de job. Dat ze een vrouw was, dat was weer eens wat anders. “Dat moet je ook niet te groot maken”, aldus de prinses zelf. Haar Hofdame stelde voor ‘stiekem’ vulva’s in de pakken te naaien. De Prinses stemde tegen. Carnaval is volgens haar een feest voor iedereen. Het podium was toevallig voor een vrouw dit jaar. Volgend jaar is het wellicht weer een man.

Reageren op dit artikel? Stuur je reactie naar maaike@foodinspiration.nl.