Sibrecht Benning re-integreert in eigen zaak na emotionele achtbaan

Sibrecht Benning prijkte tot zes jaar geleden in alle Nederlandse culinaire gidsen met haar fine-diningrestaurant De Sjalot in Nijmegen. Sinds augustus 2025 heeft ze een nieuw hoofdstuk geopend: KoffieKafeetje MonChou, een knusse dagzaak in het hart van Arnhem. Na een bewogen carrière en een emotionele achtbaan – in één jaar tijd overleed onder meer haar verloofde en werd ze zelf ernstig ziek – is de chef-kok nu aan het re-integreren in haar eigen zaak. “Hier hoop ik mijn pensioen te halen.” 

Met een brede glimlach worden we ontvangen door Benning. “Dit is het dan”, zegt ze terwijl ze ronddraait in het gezellige zaakje met vintage caféstoelen, een krakende houten vloer en persoonlijke foto’s aan de wand. KoffieKafeetje MonChou telt 28 zitplaatsen. De keuken heeft met 12 vierkante meter het formaat van een kleine studentenkamer. Maar Benning werkt er volgens een slimme formule: het is een dagzaak met een buurtfunctie, op een steenworp afstand van het stadscentrum. In de ochtend serveert ze ontbijt, in de middag brunch en lunch, en daarnaast gaan de taartjes als warme broodjes over de toonbank. Binnenkort kunnen gasten er ook terecht voor soep to go. De overgang van haute cuisine naar taarten en lunchbroodjes was echter geen vanzelfsprekendheid.

 
Van autodidact naar cum laude kok en patissier 

Benning begon haar culinaire carrière als autodidact, maar haalde haar formele scholing in de daaropvolgende jaren ruimschoots in. De voormalig lerares startte aan de Academie voor Gastronomie van Peter Klosse. Daar legde ze officieel examen af als gastronoom, voltooide ze de helft van het sommeliersexamen en behaalde ze haar leermeesterdiploma. In één jaar tijd rondde ze de opleiding SVH Gespecialiseerd Kok af met het cijfer 9. Daarnaast slaagde ze met een 8 voor de opleiding tot SVH Chef Patisserie. 

"Het imago van jobhopper dat ik daardoor in de media kreeg, vind ik niet leuk en ook niet terecht"

Imago van jobhopper 

Acht jaar lang kookte Benning op hoog niveau in haar eigen restaurant De Sjalot, een zaak met een Frans-Arabische signatuur. Haar werk werd beloond met noteringen in de Michelingids, de Lekker500 en 14 punten in de Gault&Millau-gids. Ze sloot de zaak 1 januari 2020, omdat ze het niet langer kon combineren met haar rol als moeder van een zoon met extra zorgbehoefte. Sindsdien kenmerkt haar loopbaan zich door een rijke afwisseling.

Lees ook

8 inspirerende horecaconcepten in Arnhem

Matchacafé, onbemande boerderijwinkel, restobar en een restaurant met een kersverse Michelinster

Zo werkte ze in de keukens van Document 12 in Wijchen, Nacional in Nijmegen, de Arnhemse zaken Bizar Bazar en Sky56, en in wijnbar Bridot in Elst. Door restaurantovernames, sluitingen en persoonlijke omstandigheden bouwde Benning onbedoeld een flink cv op. “Het imago van jobhopper dat ik daardoor in de media kreeg, vind ik niet leuk en ook niet terecht”, vertelt ze eerlijk. “Maar ik heb wel veel ervaring opgedaan en er veel door geleerd. “In MonChou begin ik met een schone lei. Als het aan mij ligt, blijf ik hier tot aan mijn pensioen.” 

Op eigen tempo  

KoffieKafeetje MonChou is een kleine zaak. Het is vooralsnog alleen overdag geopend. “Hierdoor kan ik het aan en kan ik de kwaliteit waarborgen. Met hulp van mijn team van zes personen, kan ik dit ook op mijn eigen tempo doen." Benning vertelt dankbaar te zijn dat ze deze mogelijkheid heeft. Een jaar geleden werd ze ernstig ziek: ze kreeg neuralgische amyotrofie, een zenuwontsteking waardoor ze tijdelijk verlamd raakte aan arm, schouder en hand. Het herstel kan jaren duren.

"We hadden een pand in Tiel en waren met een architect bezig voor de verbouwing. Daarna volgde een afschuwelijke rollercoaster van verdriet, ziekte en onzekerheid"

“Ik dreigde afgekeurd te worden als kok”, vertelt ze. “Onder meer met hulp van het UWV en een bedrijfsfinanciering van het Financieringsgilde en DebitRoom kon ik deze zaak als zelfstandige overnemen. Ik ben nu aan het re-integreren in mijn eigen zaak.” 

Achtbaan aan emoties 

Volgens de neuroloog was de spierverlamming een gevolg van stress. In 2024 overleed haar verloofde Laurens Kool onverwacht aan een hartstilstand, acht weken voor hun bruiloft. Samen waren ze de opening van hun eigen restaurant aan het voorbereiden: Chou. “We hadden een pand in Tiel, een aannemer, en we waren met een architect bezig met alle tekeningen voor de verbouwing. Daarna volgde een afschuwelijke rollercoaster van verdriet, ziekte en onzekerheid”, vertelt Benning. 

“Na bijna een jaar behandeling en revalidatie wilde ik weer aan de slag. Een groot restaurant draaien was fysiek nog te zwaar, maar toen Bij Ann Arnhem te koop kwam, vielen de puzzelstukjes op hun plek. Ik kan dit werk combineren met de zorg voor mijn hulpbehoevende zoon, die tijdelijk weer thuis woont terwijl hij op de wachtlijst staat voor een nieuw begeleid wonen traject. Alles wordt in MonChou ambachtelijk gemaakt, van siropen en limonades tot de frangipane- en monchoutaarten. De zaak werkt therapeutisch voor Benning: “Het geeft me structuur en plezier. Het werk geeft me energie en voldoening, en langzaamaan werk ik zo aan mijn herstel.” 

KoffieKafeetje MonChou: een naam vol betekenis 

De naam van het zaakje, KoffieKafeetje MonChou, verwijst zowel naar het oorspronkelijke ‘KoffieKafeetje’ dat er hiervoor in zat, als naar haar overleden liefde. “‘Chou’ betekent ‘kool’ in het Frans, een subtiel eerbetoon aan Laurens Kool”, legt Benning uit. “En ‘mon chou’ betekent ook ‘mijn schatje’ en verwijst indirect ook naar mijn liefde voor lekkere taarten."

Lees ook

Rudolph van Veen over brood en patisserie: "Minder zoet, kleinere porties en meer beleving"

Meester Patissier ziet groei vegan patisserie en brood als volwaardige gang

Perfectie in smaak 

“Patisserie vond ik aanvankelijk helemaal niet leuk”, lacht ze. “Maar toen ik het eenmaal onder de knie kreeg, gaf het ambacht en de technische uitdaging me uiteindelijk enorm veel voldoening. Nu kan ik hier in MonChou mijn creativiteit kwijt: van traditionele taarten tot vegan en glutenvrije patisserie met perfecte structuren. Maar ook in mijn broodjes pulled chicken en kippasteitjes. Qua smaak wil ik dat alles perfect is. Dat gevoel van kwaliteit neem ik mee uit de fine-diningwereld.” 

Toekomstige thema-avonden 

In de toekomst wil ze ook thema-avonden gaan organiseren, zoals kaasavonden of dineravonden. “Dat gevoel dat ik mijn activiteiten met de tijd kan uitbreiden, voelt heel fijn. Bevrijdend zelfs. Zo kan ik altijd mijn creatieve ei kwijt en mijn gasten steeds iets bijzonders aanbieden, zonder mezelf voorbij te lopen.” Benning kijkt dan ook met vertrouwen naar de toekomst: “Ik hoop hier mijn pensioen te halen. Alles op mijn eigen tempo, met de kwaliteit die ik belangrijk vind.”