De najaarscompetitie van de tennis is weer begonnen. Iedere tennisser weet: tijdens zo’n tennisdag worden twee wedstrijden gespeeld: een op de baan en eentje ernaast. De eerste battle win je door het slaan van mooie ballen. Bij de tweede competitie draait het om eten, drinken en gastvrijheid. Food Inspiration’s Maaike de Reuver speelt al meer dan 15 jaar tenniscompetitie, en verbaast zich al minstens net zo lang over de ongeschreven regels voor die F&B-competitie op en rond de tennisbaan.

Koffie en gebak

Regels: In de tijdschema’s die je van de tennisbond ontvangt staan twee tijden: de aanvangstijd en de aanwezigheidstijd. Hier zit een half uur tussen. Een half uur om ‘verplicht’ koffie te drinken en taart te eten met de tegenstanders.

Ongeschreven regels: De taart wordt traditiegetrouw verzorgd door de thuisspelende partij. Het is de bedoeling dat deze taart zelf gemaakt is. Met een taart van de supermarkt scoor je als team F&B-minpunten, nog voordat de wedstrijden officieel begonnen zijn.

Een Taart is wat Waard

Toen ik het taartritueel leerde kennen bij de eerste club waar ik competitie speelde, zag ik handel in een zelf-gebakken-taarten-lijn. Ik richtte ‘Een Taart is wat Waard’ op. Voor 25 euro konden competitieteams een door mij gebakken taart kopen. De opbrengsten minus de kosten voor de ingrediënten gingen naar het goede doel, een stichting die zich inzet voor straatkinderen in Peru. Veel teams waren enthousiast: wel de lusten van een eigen baksel, zonder de lasten van het zelf bakken. Zo kwam het dat ik op competitiedagen soms wel met acht zelfgebakken taarten (en een grote tennistas) naar de club fietste. Na twee jaar ben ik ermee gestopt omdat het te veel tijd ging kosten. Opbrengsten voor het goede doel: circa 20 euro per taart x zo'n 10 taarten per week x 14 competitiedagen x 2 jaar = ruim 5.000 euro voor de Peruaanse kids.

De lunch

Regels: Die zijn er niet.

Ongeschreven regels: Die zijn er wel, vooral in het zuiden van het land. In de Randstad neem je je eigen lunch maar mee en eet je je bammetjes tussen de wedstrijden door. Of je bestelt iets bij de bar. De tennisclub in het Amsterdamse Vondelpark heeft fantastische belegde broodjes en geweldige salades, maar de meeste clubs boven de rivieren komen niet verder dan een tosti of een broodje kroket. In Noord-Brabant en Limburg daarentegen is het de gewoonte om met elkaar te lunchen. Rond lunchtijd worden de wedstrijden stilgelegd en komen alle spelers bij elkaar om te eten. Het thuisspelende team verzorgt de lunch die bestaat uit een variatie van verse broodjes en diverse soorten broodbeleg. In Brabant horen hier vaak ook worstenbroodjes bij. F&B-pluspunten scoor je met zelfgemaakte smoothies of thuisbereide gazpacho.

Uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat voor de gemiddelde sportvereniging 23% van de totale baten bestaat uit verkoopopbrengsten van de horeca. Voor voetbalkantines is dat zelfs 40%. Het is na de contributie de belangrijkste inkomstenbron. Echter, de omzet van kantines en clubhuizen op sportverenigingen daalt. Post-corona nemen steeds meer sporters zelf hun eten en drinken mee, en blijven vaak ook minder lang hangen voor de naborrel. Er zijn in Nederland zo’n 26.000 sportverenigingen. 82% daarvan zijn clubs die actief zijn in een buitensport, zoals veldvoetbal, hockey of tennis.

De borrel

Regels: De winnaar van een partij biedt de verliezer een drankje aan. Als alle wedstrijden gespeeld zijn, biedt de thuisspelende partij een rondje aan. 

Ongeschreven regels: Bij dat rondje horen borrelhappen. En ook hier geldt: met selfmade scoor je F&B-pluspunten. Denk aan huisgemaakte wraprolletjes met zalm of zelfgedraaide gehaktballen. Bij mannenteams is dit vaak het moment dat een van de echtgenotes komt opdagen met warme quiches, vers uit de oven. Een schaal met bittergarnituur van achter de bar kan ook, maar dan wel het liefste als aanvulling op de zelfgemaakte happen.

Trends op de tennisbaan

In Diemen, waar ik een paar jaar competitie speelde, bestelden we na de wedstrijden altijd de XXL bittergarnituur. Ik herinner me dat de barvrouw eens dacht met de trends mee te gaan – het moet rond het jaar 2015 geweest zijn – en bieterballen aan de schaal met vleessnacks had toegevoegd. Toen dat werd opgemerkt door mijn teamgenoten werden de bieterballen de bosjes in getennist en stapte de meest alfaman van mijn team naar de bar om te vertellen dat hij daar niet van gediend was na een dag hard tennissen. De dame achter de bar was wellicht iets te vroeg met het introduceren van de vega-trend.

Het diner 

Regels: Die zijn er niet. 

Ongeschreven regels: Veel clubs bieden de mogelijkheid om ‘s avonds op de club te blijven eten. Bij mijn studententennisclub in Amsterdam verzorgde de eetcommissie 's avonds altijd een pastamaaltijd voor 5 euro. Bij mijn huidige club in Eindhoven wordt vanaf een uur of 17 de pizza-oven aangeslingerd en komen foodtrucks binnengerold waar je verse friet of broodjes bal kunt scoren.

Maar de meeste F&B-punten scoor je als team, ook hier, met een zelfgemaakt diner. Je kunt de tenniswedstrijden verloren hebben, maar de dag alsnog winnend afsluiten door een waanzinnig huisgemaakt diner te serveren. Afgelopen zaterdag fietste een van mijn teamgenootjes snel even op en neer naar huis om een gigantische schaal zelfgemaakte kipshoarma op te halen. Die werd op het tennispark opgewarmd, waarna de tegenstanders een broodje shoarma met zelfgemaakte tzatziki en topping naar keuze kregen voorgeschoteld. Een ander teamgenootje trok voor het dessert een enorme bak tiramisu uit de koelkast die ze de dag van tevoren ‘even snel’ had gemaakt. De tenniscompetitie hadden we niet gewonnen, maar qua F&B-punten waren we binnen!

Toch is het iedere week weer een hele organisatie. Daarom een oproep aan uitbaters en cateraars van tennisclubs: kunnen jullie een foodpakket aanbieden dat er zelfgemaakt uitziet zodat we F&B-punten scoren, zonder dat het ons veel tijd kost om alles zelf te organiseren? Een soort Een Taart is wat Waard, maar dan met het hele F&B-assortiment van de hele dag. Dat is ons best wat waard :-)