Het vermijden van keuzestress lijkt steeds belangrijker te worden, suggesties zijn dan ook welkom.

Ik liep laatst in de supermarkt, volkomen inspiratieloos. Waar heb ik eigenlijk trek in? Meestal helpt het zicht van de eindeloze schappen wel met het maken van een keuze, maar deze keer kon ik niet voorkomen dat de keuzestress toesloeg. Zonder namen te noemen liep ik langs een aantal ingrediënten waarvan ik dacht: leuk, lekker, maar wat moet ik hier nu mee?

 

 

Geheel bij toeval las ik de volgende dag een artikel over Eataly, het nieuwe Romeinse rijk van eten, sinds kort compleet met Colosseum. Het artikel ging over het aankoopbeleid, wat omschreven werd als een soort van speed daten met je eten. Kleine, ambachtelijke producenten krijgen de bijna onmogelijke taak om in luttele minuten de aankoopmanagers te overtuigen van voornamelijk het verhaal achter hun product, want dat is wat tegenwoordig telt. Wat mij vooral opviel was een quote van een aankoopmanager die mijn situatie van de voorgaande avond perfect anticipeerde.  De manager in kwestie was onder de indruk van de waslijst aan geschikte food pairings die een jamproducent haar voorschotelde. Op de vraag waarom juist dit gegeven indruk maakte zij ze schouderophalend: “Dit is nodig om een product te verkopen tegenwoordig. Iemand gaat zeggen: ‘dit is leuk, maar wat moet ik ermee?’”

 

Ik besloot ter plekke om de volgende keer dat ik in de supermarkt was eens op te gaan letten in hoeverre mijn handje wordt vastgehouden als ik hem uitsteek. En verdomt, eigenlijk hoef ik zelf helemaal niet meer te kiezen. De speciale aanbiedingen zijn tactisch uitgekozen en netjes naast elkaar uitgestald om samen een volledig verzorgde maaltijd te verzorgen, inclusief wijn, en zelfs de medewerkers geven me suggesties voor culinaire harmonie.

 

 

Blijkbaar leef ik in een bubbel, want toen ik mijn verbazing uitsprak tegenover een vriend van me, werd ik weggehoond met een ‘dat gaat toch al jaren zo’. Blijkbaar kan ik in de app van de supermarkten een willekeurig ingrediënt invoeren en meer suggesties krijgen dan ik kan gebruiken? Dit heb ik nog niet zelf getest maar het zal wel zo zijn.

 

Maar toen ik een aantal dagen later gezellig ging lunchen, en ik wederom besloot om mijn hand uit te steken, kwam ik bedrogen uit. Ze hadden volgens mij wel zeven verschillende koffies, een stuk of twintig soorten thee, en een uitgebreide kaart met soepen, salades en sandwiches, maar geen suggestie in zicht. Toen ik de bediening om advies vroeg, werd ik aangekeken alsof er iets fundamenteels mis met me was. Dat is jammer, want volgens mij ben ik echt niet de enige die het soms fijn vind om iemand anders te laten beslissen, in het volste vertrouwen dat het goed komt. Ik ben vast niet de enige die een door de chef samengesteld menu verkiest boven a la carte. In een tijd waar de horeca voor mijn generatie een bron van zorgeloosheid is, lijkt dit niet meer dan vanzelfsprekend.