“Als je met Jonnie op stap was, belandde je altijd van het ene avontuur in het andere”

Meesterkok Angélique Schmeinck kende Jonnie Boer al zo’n 35 jaar. Zijn plotselinge overlijden afgelopen week kwam hard binnen. “Het laat me niet los. Hij was voor mij het grootste voorbeeld aller tijden.” De twee chefs waren collega’s, leeftijdsgenoten en door de jaren onstond een culinaire vriendschap . Meerdere herinneringen heeft Schmeinck aan de voormalig chef van De Librije.

​Leeftijdsgenoten, collega’s en culinaire vrienden

Schmeinck: “Jonnie was net 60 geworden, ik word bijna 61. We zijn van dezelfde generatie, zijn op hetzelfde moment gestart met koken en zijn al die jaren collega’s gebleven. We hebben in dit culinaire tijdperk dezelfde groei en veranderingen meegemaakt. Het was fantastisch om met hem te praten over nieuwe ideeën, over smaak en over de kleine details die het verschil maken. Hoe druk Jonnie ook was, hij zei me weleens: ‘Als er iemand is die me altijd mag bellen, dan ben jij het’. Hij was zo’n ongelooflijk hartelijk, bevlogen en warm mens.”

"Hij was zo'n ongelooflijk hartelijk, bevlogen en warm mens"

In de tijd dat Jonnie en Thérèse Boer startten met De Librije, was Angélique Schmeinck chef-kok bij restaurant De Kromme Dissel. De chefs - beiden met een Michelinster - kenden elkaar en spraken elkaar regelmatig. Nadat Schmeinck De Kromme Dissel verliet, maakte ze onder andere televisieprogramma’s en startte haar eigen luchtballonrestaurant CuliAir. Zij en Jonnie en Thérèse bleven altijd contact houden.

Een nat pak voor Jonnie

Een van de televisieprogramma’s waar Schmeinck de afgelopen jaren bij betrokken was, was Hollandse Keukenmeesters van 24kitchen. In een aflevering uit 2016 ging ze op pad met Jonnie Boer. Schmeinck: “We trokken naar zijn geboortedorp Giethoorn. In een bootje vaarden we door de Giethoornse plassen om langs de waterkant moerasspirea en Angelica te plukken. Halverwege de dag kletterde de GoPro-camera, die op de rand van de boot was bevestigd, het water in. Jonnie dacht geen moment na en sprong er direct achteraan. Hij haalde de GoPro van de bodem van de plas. Het camerateam was er overigens niet zo blij mee, want Jonnie droop van het water en zijn shirt was zeiknat. Dat vond de regie niet zo netjes voor de nationale televisie, dus moesten we terug naar het begin, werd Jonnie in schone kleren gehesen en moest de hele boottrip opnieuw gemaakt en gefilmd worden. Wat totaal geen straf was, want met Jonnie in zo’n bootje zitten is het leukste wat er is! Hij plukte voor mij langs de kant van het water angelica, een gewas dat ook wel engelwortel wordt genoemd. ‘Hier’, zei hij lachend met die enorme struik in zijn handen: ‘voor jou, Angelica’.”

Bekijk hier de video: 

Terug in de keuken van De Librije verwerkte Jonnie de engelwortel voor Angélique in een gerecht. Hij vriesdroogde de wortel in stikstof en raspte die vervolgens over een mooi stukje rauwe beekforel. Schmeinck: “Echt een creatieve vondst en een enorme beleving aan tafel natuurlijk. Jonnie was echt een pionier op het gebied van smaak en creativiteit. En wat hij deed op het bord, dat doet Thérèse in het glas. Completer kon niet.” 

Avonturen beleven

“Oh ja, en er schiet me nog zo’n mooi verhaal te binnen”, gaat Schmeinck verder. “Vanuit Giethoorn terug naar De Librije reed ik tussen de opnames voor dat programma door met Jonnie mee terug. Hij had net een nieuwe Porsche gekocht, ‘uit 1965’, zei hij trots, z’n geboortejaar. Dus wij samen in die Porsche, maar daar moest nog van alles aan opgeknapt worden. De achterleuning van de passagiersstoel was kapot waardoor ik liggend naast Jonnie, die reed, terug werd vervoerd van Giethoorn naar Zwolle. Toen we Zwolle binnen reden, stopte die auto er ineens mee. Zo’n 400 meter van De Librije af. De auto deed helemaal niks meer. De laatste 400 meter heb ik die Porsche geduwd terwijl Jonnie achter het stuur zat. Hilarisch! Als je met Jonnie op stap was, belandde je altijd van het ene avontuur in het andere.”

"In de spotlights stond Jonnie altijd, maar sterallures had hij nooit"

Andere avonturen beleefden de twee chefs onder andere in Japan, waar ze in 2019 op culinaire reis waren, georganiseerd door en met Yama Chih Sung. “Het was een prachtige reis. We hebben dagenlang alleen maar over eten en koken gepraat. En veel lol gemaakt. Ik zie ons nog daar zitten in een restaurant, samen met onder andere Soenil Bahadoer, Edwin Vinke, Dennis Kuipers en natuurlijk met Thérèse. We kregen kogelvis geserveerd, een vis waar je dood aan kan gaan als die verkeerd bereid wordt. We maakten grappen over wie het als eerste aan zou durven om een hap te nemen. Natuurlijk was Jonnie de eerste, die was voor niets en niemand bang.”

In de spotlights zonder sterallures

“Toch was hij soms wel onzeker, kan ik me herinneren. Op de Food Inspiration Days in 2018 mocht ik tijdens een interview met hem boksen op mainstage. Bedoeld om op een ludieke manier meer de mens achter de chef uit te dagen. Maar van tevoren was hij best onzeker. Hij vroeg zich af of de mensen in de zaal het echt wel leuk zouden vinden. Achteraf reageerden die ontzettend enthousiast, toen viel er een last van hem af en was hij toch wel trots op zijn out of z’n comfort zone-performance zo in de spotlights. Want in de spotlights stond ‘ie altijd, maar sterallures had hij nooit. Hij wilde altijd iedereen helpen. Je was er altijd welkom. Je mocht altijd mee proeven, het was er altijd feest. Alsof nooit iets te veel was. Dat vind ik bijzonder, zeker als je zoveel zaken hebt.”

Het grootste voorbeeld aller tijden

Met een diepe zucht en een traan sluit Angelique Schmeinck haar memoires over Jonnie af. “Het voelt voor mij alsof er een culinair tijdperk wordt afgesloten. Een culinair tijdperk waarin je elkaar kent, elkaar hugt als je elkaar tegenkomt, elkaar vragen kan stellen... dat is nu voorbij. Jonnie was voor mij het grootste voorbeeld aller tijden. En dat zal hij ook altijd blijven.”