Utrecht viert dit jaar feest. De stad beleefde haar 900ste ‘verjaardag’ en de Utrechtse gastronomie vierde mee. In het slotweekend van de festiviteiten namen maar liefst 24 restaurants uit de binnenstad deel aan de Utrechtse Restaurant Roulette, een culinaire walking verrassingslunch langs een dwarsdoorsnede van de Utrechtse gastronomie. Het culinaire verrassingsconcept werd georganiseerd vanuit het project Utrechtse Gastronomie op de Kaart en is als je het mij vraagt zeker voor herhaling vatbaar. 

“Het is een hardnekkig vooroordeel dat de gastronomie in de domstad niet de moeite waard zou zijn en we komen maar moeilijk af van dat stigma”, aldus organisator Guus Thijssen. Met onder meer het instagram-account @utrechtopdekaart en met diverse culinaire events probeert de Utrechtse gastronomie zich het afgelopen jaar nadrukkelijk te profileren.

Restaurant Roulette

In totaal deden 24 restaurants mee aan de Restaurant Roulette-lunch op vrijdag 11 november. Ieder van hen serveerde een klein signatuur-lunchgerecht en gaf daar als suggestie een drankpairing bij. Deelnemers kregen een viergangenlunch geserveerd, waarvan iedere gang geserveerd bij een ander adres. Behalve de startlocatie, die een dag van tevoren per mail werd prijsgegeven, werd iedere volgende stop pas bekend gemaakt aan het einde van de gang. 

De 240 beschikbare kaarten waren in no time uitverkocht, zelfs nog voordat er uitvoerig campagne voor was gevoerd op social media. In totaal waren er zes verschillende routes en twaalf groepen, aangezien iedere route in beide richtingen werd gelopen. De maximale loopafstand tussen de stops op de route was telkens 20 minuten. Kaarten waren in de voorverkoop te bestellen voor €34,=, de drank moest ter plekke worden afgerekend. 

De deelnemende zaken vormden een afspiegeling van de diversiteit, kwaliteit en creativiteit van de Utrechtse gastronomie. Het ging van fine dining restaurant tot gastro-eetbar en van gevestigd tot net geopend: Blue Bar - Broei - Carél - Concours - Europa - Feu - Fico - Florent - Goesting - Grace - Guillotine - Hemel & aarde - Karel 5 - Ketelhuis - Madeleine - Pand 33 - Rosie - Saar - Simple - Syr - Watertoren - Zies - 273.

Dat Utrecht het stiefkind van de vaderlandse horeca is, is onterecht, vindt ook Burgemeester Sharon Dijksma, die zelf aanschoof als gast in een van de deelnemende restaurants. Dijksma: “Ik wil heel graag dat de Utrechtse gastronomie de erkenning krijgt die ze verdient. Kwalitatief is het hier van zeer hoog niveau. Als je een avond uit wil, dan kun je echt heerlijk uit eten. Ik vind dat daar in de Nederlandse media te weinig aandacht voor is.” Dijksma maakt actief werk van de promotie van de horeca in haar stad. Zo haalde ze eerder al de jaarlijkse uitreiking van de restaurantgids Gault&Millau naar de domstad. 

Dijksma: “Als ik eerlijk ben heeft het afgelopen jaar mijn verwachtingen overtroffen. Ik hoopte op wat meer onderlinge samenwerking, maar dat het zo professioneel is opgepakt, ook via het instagram-account @utrechtopdekaart wat voor herkenbaarheid zorgt, dat had ik niet durven hopen. Als je ziet hoeveel energie alle ondernemers erin steken dan ben ik daar best wel trots op. Het toont aan wat voor mooie dingen er kunnen gebeuren als je je samen verbindt en krachten bundelt.”

Er lijkt iets in beweging te komen, ziet ook Thijssen: “De animo onder restaurants om deel te nemen aan het evenement was groot. Helaas was het voor een aantal zaken vanwege tekort aan personeel niet mogelijk, anders hadden we ongetwijfeld nog veel meer routes kunnen samenstellen. En als we niet de 'loopafstand' van 20 minuten als begrenzende factor hadden gesteld, dan hadden we misschien nog wel twee keer zoveel restaurants kunnen selecteren, want ook net buiten de binnenstad zijn er tal van gastronomische parels te vinden.”

Een terugkerend concept? Yes, please!

Ok. Eerst even iets toegeven. Ik ben gek op verrassingen. Niet zo verwonderlijk dus dat ik groot fan ben van de ‘geen keuze’-formule die tegenwoordig in veel restaurants gevoerd wordt. Ik laat met veel plezier de chef en de sommelier bepalen wat ze me die dag willen serveren, zolang ik als gast maar mag aangeven wat ik echt niet lust of kan eten en hoeveel gangen ik wil. 

Bij het concept van Restaurant Roulette heb je qua verrassingseffect dubbel prijs. Niet alleen weet je niet wat je geserveerd krijgt, maar – met uitzondering van je startlocatie – heb je ook geen idee in welke zaken je terecht komt. Dat vind ik dus fan-tas-tisch. Ook al had ik in drie van de vier restaurants al een keer gegeten. Omdat de deelnemende restaurants qua niveau aan elkaar gewaagd waren – een paar uitschieters naar boven daargelaten – heb je als gast ook niet echt iets te verliezen. Een ding moet ik toegegeven: op deze warmste novemberdag ooit gemeten, was het heerlijk om door de oude binnenstad van Utrecht te wandelen. Zelfs ik kan me voorstellen dat met gure wind en felle regen het concept iets van zijn charme verliest, maar toch…

Ik zie dit concept werken in tal van grote steden. Voorwaarde is wel dat de kwaliteit van de deelnemende zaken van een voldoende hoog niveau is, zodat geen enkele ervaring door het ijs zakt. En je moet voor het echte FOMO-gevoel natuurlijk wel voldoende verschillende restaurants hebben die meedoen. Wat mij betreft zouden de ondernemers nog veel meer aan storytelling mogen doen. Vertellen over hun visie en aanpak, hun keuken, hun kaart. Die kans lieten de ondernemers in Utrecht nu nog een beetje liggen. Hoe leuk zou het zijn om een Restaurant Roulette-walking lunch te organiseren met de wisseling van ieder seizoen – zeg de eerste vrijdagmiddag van het kwartaal – en zo ieder horecabedrijf de kans te geven om mensen te verleiden om te komen eten van de nieuwe kaart. 

Om het niet een n=1 getuigenis te maken, heb ik ook nog even wat reacties gepolst bij een aantal mededeelnemers, bijna allemaal Utrechtenaren die al behoorlijk bekend waren met de Utrechtse horeca. Ik peilde in mijn groep louter positieve reacties. Lekkere gerechten, goede zaken, origineel format, fijne sfeer. Een ervaring waar de meeste best wat meer dan €34,= voor hadden willen betalen. Ik trof twee stellen die allebei speciaal oppas hadden geregeld en wie dit culinaire uitje nog best wat langer hadden willen rekken. Hier en daar proefde ik een lichte teleurstelling over het missen van ‘dat ene nieuwe restaurant of die zaak met die waanzinnige recensies waar ze graag heen hadden gewild’, en over het feit dat ‘ze bij een aantal restaurants al eerder waren geweest’. Toen ik ze er op wees dat dit nu juist het ‘roulette-element' was van de experience en suggereerde dat het misschien een mooie aanleiding was om die restaurants dan binnenkort zelf maar een keer te gaan bezoeken, werd er instemmend geknikt.     

Voor herhaling vatbaar? Jazeker! Ik stelde het op vrijdagmiddag, net na de laatste shift, voorzichtig voor aan organisator Guus. Die wilde er op dat moment nog niets van horen. Die wilde vooral slapen en vroeg zich af hoe hij de afterparty om 23.00 zou gaan halen. Ik zal het volgende week nog eens bij hem polsen... 

///

Stop 1: Restaurant De Watertoren op Rotsoord
Gerecht: snoekbaars, zuurkool, gerookte paling in het groen, pastinaakcrème, zuurkoolschuim en verveineolie

‘Waarom doen jullie mee?’, vroeg ik de jonge gastheer die me welkom heette. “We vonden het een leuk initiatief. Je hebt behoorlijk wat zaken nodig om dit concept tot een succes te maken, dus daar werken we dan graag aan mee. We zijn een van de bekendere restaurants van Utrecht, dus de kans dat dit gasten oplevert die hier nog nooit geweest zijn is vrij klein. Maar wie weet maakt het ons weer even top of mind en weten ze ons binnenkort opnieuw te vinden.


 

Stop 2: Zies in de Twijnstraat
Gerecht: kroketje van hert, runderwang, cèpes en paddenstoelencrème

Voor eigenaar Francies Slee is deelname naast leuk ook een strategische afweging. “Voor ons zijn dit soort events belangrijk om als Zies onze positie tussen de usual suspects van de Utrechtse gastronomie op de kaart te zetten. Wij zitten qua locatie een beetje in de luwte, aan het eind van de winkelstraat. We hebben maar een smalle gevel en moeten dus extra ons best doen om op te vallen. We krijgen regelmatig gasten binnen die zeggen, we zijn hier al zo vaak langs gefietst, maar nog nooit naar binnen geweest. We merken ook dat veel Utrechters vooral in hun eigen wijk blijven als ze uit eten gaan. Misschien dat we dat met deze routes dwars door de stad toch een beetje kunnen doorbreken." 
 


Stop 3: SeaSalt Saloon op ‘t Wed 
Gerecht: bietencarpaccio, yoghurt en mierikswortelcrème

Ik kwam wat laat op de lijst en heb een schaal- en schelpdierenallergie… De chef van dienst van dit seafood-restaurant maakte – heel lief – speciaal voor mij een heerlijk vegagerechtje met bieten, yoghurt en mierikswortel. Maar wees gerust, wie het signatuurgerecht kreeg, mocht genieten van verse mosselen.  

Bedrijfsleider Sophie Meirink: “Aan het startevent van de Utrecht900-viering heeft ons zusterbedrijf Madeleine meegedaan. Onze zaken zitten naast elkaar en hebben dezelfde eigenaar. Deze keer dachten we bij Sea Salt Saloon, leuk, dit keer doen wij mee! Voor de klandizie hoeven we het niet per se te doen, maar het is leuk om samen met elkaar Utrecht gastronomisch op de kaart te zetten.”
 


Stop 4: Restaurant Concours in de Biltstraat
Gerecht: chocolademousse met kastanje, crumble van cacao met cèpes, duindoornsorbet en een flensje met pumpkin spices

Ondernemer Lisa Zeelenberg is misschien wel de aanstichtster van deze roulette en nauw betrokken bij de organisatie. Zij was het die Guus Thijssen als culinair conceptenmaker in beeld bracht om de Utrechtse horeca te helpen om dit project op te starten. “Het is goed en belangrijk dat een event als dit zorgt voor meer samenwerking binnen de Utrechtse gastronomie.”