Het Centrum voor Agrarische Geschiedenis (CAG) aan de KU Leuven in België opent dit najaar een erfgoedbibliotheek over landbouw en voeding. Professor Yves Segers – hoofd van het CAG – wil laten zien hoe producten door de jaren heen worden bereid in de gastronomie, in de breedste zin van het woord. Segers is daarvoor op zoek naar chefs, restaurateurs en zelfs keukenbouwers die ‘hun gastronomische verleden hebben gedocumenteerd’ in de vorm van schetsen, recepten en menu’s.

Dit artikel is gemaakt in samenwerking met We’re Smart Green Guide.

Segers zoekt chefs die tekeningen maken van de opmaak van borden, of die recepturen bijhouden in mappen of schriften. Maar ook restaurants of eetcafés die hun menu’s bewaren of al hun posts op social media in één bestand opslaan. "Ik wil kijken wat ze documenteren en snappen waarom ze het bewaren. Uiteindelijk willen we door het bundelen van deze verslagleggingen de evolutie van het metier vastleggen voor toekomstige generaties.”

Segers legt uit waarom hij deze oproep doet: “Ons instituut heeft op verzoek van de familie alle menu's en recepten van het iconische restaurant Comme Chez Soi* in Brussel gearchiveerd, dat al bijna een eeuw bestaat. Dat leidde bij ons tot het besef dat het erfgoed van topkoks – en de horeca in het algemeen – zeer spaarzaam wordt gedocumenteerd.”

Dat was Patricia van den Eeckhout, auteur van het boek ‘Chefs and Waiters’ over het beroepsleven van chef-koks en obers in West-Europa tussen 1750 en 1950, eerder ook al opgevallen. In interviews over haar boek laat ze weten dat ze vrijwel geen originele materialen uit eerste hand kon vinden, dus zich alleen kon baseren op verhalen en getuigenissen uit krantenartikelen, recensies en boekfragmenten die óver de professionals waren geschreven."

“De creaties van chefs verdwijnen, daarom moeten we hun kennis vastleggen”

Anderen doen het wél

Segers zit ook in het bestuur van het Vlaams Architectuurinstituut De Singel in Antwerpen. "Ik zie architecten en bouwmeesters het archief bezoeken om voort te bouwen op het werk van hun voorgangers. Chef-koks zouden hetzelfde kunnen doen. Inzicht in de evolutie van hun vakgebied kan toekomstige generaties inspireren."

Het is gek eigenlijk stelt Segers: kunstenaars en architecten houden archieven bij of maken portfolio’s, ook al is hun werk tastbaar en zichtbaar. Terwijl chef-koks ook creëren, maar hun werk wordt geconsumeerd. Daar blijft niets van bewaard. “Maar die recepten, gerechten en menu's zijn net zo goed waardevol cultureel erfgoed dat gekoesterd moet worden. Het zijn stille getuigen van de evolutie van de gastronomie, van ondernemerschap en ambacht, maar geeft inzicht in de ontwikkeling van prijs- en marketingstrategieën."

“Mijn droom is om signature dishes van topchefs vast te leggen. Het zou fantastisch zijn om Peter Goossens van Hof van Cleve*** in Kruishoutem voor de camera te krijgen en hem het gerecht te laten maken waarmee hij over 100 jaar geïdentificeerd wil worden”, verklaart Segers. “Hoe maakt hij het? Waarom doet hij het op die manier? Wat betekent het gerecht voor hem?”

Erfgoedbibliotheek: van boer tot meesterkok

Professor Yves Segers wil laten zien hoe de gastronomie zich heeft ontwikkeld. Hij zoekt daarvoor contact met Nederlandse en Vlaamse chefs, restaurateurs en zelfs keukenbouwers die ‘hun archieven bijhouden’. Wil je een steentje bijdragen aan de erfgoedbibliotheek? Mail dan – liefst voor 15 juli 2025 – naar Yves Segers van het Centrum voor Agrarische Geschiedenis (CAG) via yves.segers@kuleuven.be.

Oproep aan chefs die willen helpen

Segers zoekt Nederlandse en Vlaamse culinaire professionals die hem willen helpen. Hij wil met ze praten om te zien aan welke informatie zij zelf behoefte hebben en naar welke inzichten zij op zoek zijn. Wat bewaren zij zelf, wat zien zij als culinair erfgoed en wat voor informatie zouden zij raadplegen? “Ik wil leren begrijpen hoe ik chef-koks ervan bewust kan maken dat hun recepten, menu's en hun gerechtfoto's op sociale media het waard zijn om te documenteren. Van recensenten en culinair schrijvers wil ik leren welke informatie zij waardevol vinden. Wij zoeken ondertussen uit hoe we deze archieven het beste kunnen inrichten en publiek toegankelijk maken”. Segers wil ook met opleidingen in gesprek, omdat daar per definitie meer wordt vastgelegd.

Vier argumenten om jouw culinair erfgoed beter te documenteren

1. Kennisoverdracht over hyperlokale ingrediënten en microseizoenen

Keiko Kuwakino van Sanaburi* – een farm-to-table restaurant diep in de bergen van Japan – documenteert al haar recepten: "Sommige vruchten, planten en kruiden zijn maar tien dagen per jaar beschikbaar. Daarna is het alweer voorbij. Ik kan er dus maar een paar keer per jaar mee werken. Ik kijk naar mijn recepten en aantekeningen van vorig jaar en probeer dan – in de korte tijd die ik heb – de smaken en mogelijkheden van die hyperlokale, hyperseizoensgebonden ingrediënten nog verder te verkennen."

Koken volgens de microseizoenen bij Sanaburi* in Japan. Chef Keiko Kuwaniko werd door We’re Smart World uitgeroepen tot beste vegetable lady-chef van de wereld. Het restaurant is bekroond met het maximale aantal van 5 radijzen.

2. Bedrijfscontinuïteit bij onvoorziene gebeurtenissen

In het magistrale boek Rotterdam – Chinatown vertelt Ellen Scholtens over het restaurant Asian Glories. De ouders en grootmoeder van de jonge chef-kok Kevin Fang kwamen in 2014 om bij de ramp met de MH17. Zijn vader Popo had hem beloofd bij zijn terugkeer van vakantie de geheime recepten te leren. Van de ene op de andere dag moest de jonge chef Asian Glories runnen, zonder geschreven kennis om op terug te vallen. Het kostte Kevin uiteindelijk vijf jaar om dimsum te leren maken waarvan hij denkt dat zijn vader trots zou zijn geweest.

3. Investering in de toekomst van de gastronomie

Het restaurant El Bulli van Ferran Adrià, ooit een mekka voor fijnproevers, is nu een museum, elBulli1846. Opgericht om culinaire liefhebbers meer te leren over de eindeloze mogelijkheden van de haute cuisine. Het toont alles wat in de veertig jaar van het bestaan van El Bulli is ontdekt en ontwikkeld. Denk daarbij bijvoorbeeld aan het bestek en serviesgoed dat door de jaren heen is gebruikt. Maar er zijn ook vitrines met machines, keukenapparatuur en technieken, geordend op jaar. Rijen en rijen met menu's, reserveringsboeken en foto's. Er is zelfs een installatie die alle 138 technieken laat zien die het iconische gerecht ‘kip met curry’ vormen. 

4. Documenteren van de tijdgeest

Culinair auteur en tv-persoonlijkheid Janny van der Heijden is gastcurator van de tentoonstelling Grand Dessert – The History of the Dessert in het Kunstmuseum in Den Haag. “Een dessert is meer dan de ultieme afsluiting van een maaltijd”, zegt Van der Heijden, zelf fervent verzamelaar van receptenboeken en culinaire schilderijen. "Het weerspiegelt veranderingen in cultuur, samenleving en smaak door de eeuwen heen. Het zijn verhalen over rijkdom en armoede, over verleiding en bedrog, dominantie en onderdrukking." De tentoonstelling geeft inzicht in gewoontes uit het verleden, zoals het combineren van zoet en hartig. En daarmee is het ook een manier om het beeld van wat ‘traditioneel’ is ter discussie te stellen.

Eeuwenoude receptenboeken op de tentoonstelling Grand Dessert in het Kunstmuseum in Den Haag | foto door Sheila Struyck