Café De Pels in de Amsterdamse negen straatjes is al meer dan 50 jaar een begrip in de stad. Toen het café in 1970 werd geopend door Rob Klap – een visionair in de Amsterdamse horeca – liep het meteen storm. Er kwamen hippies op af, later schrijvers, kunstenaars, maar ook reclamejongens en gewone buurtbewoners. In 2023 is het café nog altijd populair bij een breed publiek. Food Inspiration spreekt met de kersverse nieuwe eigenaar Mads Voorhoeve over cafécultuur en het erfgoed van de bruine kroeg.

Het waren er zes: De Pool, De Prins, De Prinses, De Pieter, De Pieterspoort, De Pels. Ook wel bekend als de P-cafés, eind jaren zestig geïnitieerd en groot gemaakt door de in 2010 overleden uitbater Rob Klap. De Pels was in de Huidenstraat een makkelijk gevonden naam. Maar Pels was óók de achternaam van de vrouw met wie Klap destijds een kind kreeg. Wegens financiële problemen moest Klap zijn zes cafés uiteindelijk gedwongen verkopen. In 1988 nam barman Maarten Voorhoeve het café van Klap over, nadat hij er eerst  zeker acht jaar achter de toog had gestaan. Voorhoeve vond het belangrijk om het unieke karakter van De Pels in stand te houden. Nu in 2023 neemt zijn oudste zoon het café van hem over. 

Betalen met kunst

Hoewel De Pels in eerste instantie oogt als een klassieke bruine kroeg, is het unieke karakter van het café zichtbaar in de details. Hoog aan de muur hangt veel kunst, en niet van de minste kunstenaars vertelt Mads Voorhoeve me. Hij wijst een paar werken aan van schilder en illustrator Dirk Wiarda. “Hij was een vaste gast in De Pels van de jaren negentig en nul. Onderdeel van het meubilair. Als zijn rekening te hoog opliep betaalde hij ons met kunst. Hij heeft ook het huidige logo ontworpen” Voorhoeve wijst naar een plaatje boven de bar. “Het is zijn hond Kareltje. Die nam hij altijd mee naar het café.

Mads groeide op in Café De Pels en werkte er als tiener achter de bar. Geen wonder dus dat hij zijn carrièrepad vervolgde in de horeca. “Ik heb altijd al een passie gehad voor de natte horeca, maar er is maar weinig aandacht voor binnen opleidingen.” Na een korte studiepogingaan de hotelschool besloot de jonge Voorhoeve op 18-jarige leeftijd dat hij meer zou leren van full-time stagelopen bij het Krasnapolsky in Amsterdam. Tijdensde jaren die volgden, verdiepte hij zich in bartending, mixologie en richtte zelfs een bartendingschool op. Inmiddels heeft hij ook een bedrijf waarmee hij educatieve programma’s ontwikkelt voor merken en bedrijven. “Toen bekend werd dat ik Café De Pels zou overnemen van mijn vader, was dan ook een veelgestelde vraag: ‘Ga je de zaak dan nu omtoveren tot een flitsende cocktailbar?’” Voorhoeve’s antwoord was vanaf het begin al stellig: “Zeker niet. Net als mijn vader vind ik het belangrijk om het DNA van Café De Pels in stand te houden. De Pels moet De Pels blijven.”

Verlangen naar authenticiteit

“Steeds meer klassieke zaken en bruine cafés verdwijnen uit het straatbeeld,” gaat Voorhoeve verder. “Al helemaal in het centrum van Amsterdam. Ondernemers kopen zaken op en maken er een hip concept van of een frietzaak voor toeristen en mensen van buiten de stad. De meeste van die zaken zijn kopieën van elkaar, zonder eigen identiteit.” Het is een ontwikkeling die Voorhoeve pijnlijk vindt. “Ik heb juist het gevoel dat steeds meer mensen terugverlangen naar authenticiteit in de stad. Wat ik nog steeds verrassend vind, is dat De Pels zo’n breed publiek heeft. De schrijvers en intellectuelen komen nog steeds, maar we hebben ook een heel jong publiek van 18-jarigen.” 

De liefde voor Café De Pels wordt namelijk van generatie op generatie doorgegeven, vertelt Voorhoeve. Een aantal leden van zijn huidige barteam , zijn de kinderen van medewerkers die hier vroeger in De Pels werkten. “Nepo-Pels-babies, grapt barman Sem, wiens moeder ook ooit in De Pels achter de bar stond. Met nepo, verwijst hij naar nepotism, ofwel vriendjespolitiek.“We noemen onszelf Pelzen en Pelzinnen.”

Of Voorhoeve dan niks gaat veranderen? “Natuurlijk zal ik hier en daar wat kleine aanpassingen maken." We serveren mooie dranken voor een schappelijke prijs, maar ik ben dan iets meer een nerd als het aankomt op de glazen waarin het geschonken wordt; er komt dus nieuw glaswerk.  Ik ga ook over op een nieuwe ijsmachine, die grotere blokken maakt, dan smelt het minder snel”, zijn achtergrond in cocktails wordt weer even duidelijk. Het zijn volgens Voorhoeve de details waarin De Pels toch meebeweegt met de tijd. “Mijn vader stak ook veel liefde en aandacht in het interieur." Als je goed kijkt zie je dat ieder detail is doordacht. Zo loopt de bar precies mooi rond af; en het stalen blad komt van een gespecialiseerd Frans bedrijf dat normaal gesproken alleen toonbladen maakt voor de mooiste bistro’s van Parijs – en voor De Pels dus.”