"Ik schat in dat 60 procent van de ondernemers aan het strand nu al in grote problemen zit."

Pasen is traditioneel de opening van het strandseizoen. Maar dit jaar liggen de stranden er verlaten bij. Sebastiaan Riemen is met twee compagnons eigenaar beachclub Titus in Kijkduin en vertelt wat de sluiting voor het strand betekent. “Het duurt te lang.”

 

Hoe vreemd is deze start van het seizoen?

"Het is bizar. 14 maart waren we klaar met het opbouwen van ons paviljoen. 15 maart gingen we open. En ’s avonds konden we direct weer dicht. We hebben 700 euro omzet gedraaid en dat was het."

 

Welke mogelijkheden hebben jullie om aan het strand toch te ondernemen?

“We zijn heel druk bezig afhaal te starten. Er zijn gewoon nog mensen op het strand, dus dan kunnen we nog iets verkopen. In het begin hebben we met alle paviljoens afgesproken dat we dat niet zouden doen. We wilden onze verantwoordelijkheid nemen en ervoor zorgen dat niemand naar het strand zou komen. Maar we hebben nu al zolang geen enkele duidelijkheid, dat we geen andere keuze meer hebben. Het duurt te lang voor we weten waar we aan toe zijn met de tegemoetkomingen voor onze personeelskosten.”

"Áls we al open mogen op een later tijdstip zal een natte zomer een ramp zijn."

Niemand heeft duidelijkheid toch? Wat maakt jullie situatie zo anders?

“Behalve de voorfinanciering om het paviljoen op te bouwen hebben we veel personeel aangenomen om deze maanden aan te kunnen. Dat kost ons nu ongeveer 30.000 euro per maand. En de regeling voor een tegemoetkoming baseert zich op de loonkosten van januari. Dat slaat natuurlijk nergens op voor de strandondernemers.”

“Daarnaast draait het strand voor een belangrijk deel op bruiloften en andere feesten, maar 75 procent wordt nu afgezegd. Dat scheelt ons zeven ton omzet. Niet alleen voor ons, voor heel veel bedrijven aan het strand is dat de basis onder het bedrijf. Opeens worden we teruggeworpen op volledige afhankelijkheid van het weer. Áls we al open mogen op een later tijdstip zal een natte zomer een ramp zijn. Ik schat in dat 60 procent van de ondernemers aan het strand nu al in grote problemen zit. Als we een slechte zomer krijgen, worden dat er nog veel meer.”

"We hoeven zelf dit jaar niks te verdienen, als we volgend jaar maar opnieuw kunnen beginnen."

Als je iets hebt op het strand is het ruimte. Zou de anderhalve-meter-economie hier niet perfect kunnen werken?

“Dat hangt ervan af wat de regels precies worden. We hebben natuurlijk plek om de tafels uit elkaar te zetten, maar we hebben natuurlijk geen uitgestrekte toiletblokken. Daar moeten we dus allemaal slim mee omgaan. Ik pleit voor een bewustwordingseconomie. We moeten een deel van de verantwoordelijkheid bij de gasten neerleggen. Ze kunnen zelf het risico afwegen. Wij kunnen de tafels en stoelen na iedere bezoeker desinfecteren, dus dat is schoner dan in de supermarkt. Als we samen boodschappen kunnen doen, zouden we aan het strand toch ook rekening met elkaar kunnen houden door elkaar ruimte te gunnen. Het is een risico om uit te gaan, maar wie zich bewust is van zijn gedrag moet ervoor kunnen kiezen.” 

 

Je zoekt vrijheid van ondernemen. Waarvoor kijk je wel naar de overheid?

“We hebben meer ruimte nodig, dus we willen bijvoorbeeld graag duidelijkheid of we bij uitzondering mogen bedienen bij de strandbedjes. Dan kunnen we veel meer gasten helpen die toch op afstand van elkaar blijven. Daarnaast zouden we graag de pacht van dit jaar kwijtgescholden krijgen. Als we snel open kunnen, is het dan misschien nog mogelijk dit jaar break even te draaien. We hoeven zelf dit jaar niks te verdienen, als we volgend jaar maar opnieuw kunnen beginnen.”